ملفالان

موارد مصرف ملفالان

ملفالان در درمان کارسینومای تخمدان، پستان، بیضه و مولتیپل میولوما مصرف می شود.

مکانیسم اثر ملفالان

* -عامل آلکیله کننده مشتق شده از مکلوراتامین - مهار سنتز DNA و RNA (با تشکیل یون های کربنیوم) - اختلال در تکثیر DNA (با ایجاد کراس لینک بین رشته های DNA) بر سلول های تومور در حال استراحت و سریع تقسیم شونده اثر دارد.

فارماکوکینتیک ملفالان

* جذب: متغیر و ناقص فراهمی زیستی: %93-56 (با غذای پرچرب %54-36) پیک پلاسمایی: خوراکی 2-1 ساعت اتصال به پروتئین: %92-50 (آلبومین 60-40%، آلفا-1 اسید گلیکوپروتئین 20%) متابولیسم: کبدی (هیدرولیز) نیمه عمر: وریدی 75 دقیقه خوراکی 0.83±1.5 ساعت دفع: خوراکی مدفوع (%50-20)، ادرار (%10 به صورت داروی تغییرنیافته)

عوارض جانبی ملفالان

* عوارض شایع (%10قلبی عروقی: ادم محیطی سیستم اعصاب مرکزی: سرگیجه، خستگی غدد درون ریز و متابولیسم: کاهش پتاسیم خون، کاهش فسفات خون گوارشی: اسهال، تهوع، استفراغ، کاهش اشتها، یبوست، موکوزیت، درد شکمی، اختلال چشایی، التهاب دهان، سوء هاضمه هماتولوژی و انکولوژی: آنمی، کاهش شمار مطلق لنفوسیت، کاهش نوتروفیل، کاهش شمار پلاکت (فروکش: 21-14 روز، بهبود: 35-28 روز)، کاهش شمار گلبول های سفید (فروکش: 21-14 روز، بهبود: 35-28 روز)، تب نوتروپنی متفرقه: تب عوارض نسبتا شایع (%10-1): گوارشی: هماتوشزی (مدفوع خونی) ادراری تناسلی: آمنوره ازدیاد حساسیت: واکنش ازدیاد حساسیت (وریدی: 2%، خوراکی: احتمال رخداد کمتر، شامل برونکواسپاسم، تنگی نفس، ادم، افت فشارخون، خارش، راش پوستی، تاکی کاردی، کهیر)، آنافیلاکسی کلیوی: نارسایی کلیه سایر عوارض (درصد نامشخص): قلبی عروقی: واسکولیت (التهاب عروق خونی) سیستم اعصاب مرکزی: احساس گرگرفتگی، احساس سوزن سوزن شدن غدد درون ریز و متابولیسم: سندرم ترشح نامناسب هورمون ضدادراری (SIADH) ادراری تناسلی: ناباروری، مهار عملکرد بیضه هماتولوژی و انکولوژی: سرکوب مغز استخوان کبدی: سندرم انسداد سینوزوئیدی کبدی، هپاتیت، افزایش سطح سرمی ترانس آمینازها، یرقان کلیوی: افزایش BUN متفرقه: ناهنجاری های کروموزومی

تداخلات دارویی ملفالان

*مشخصات کلی تداخلات: - عامل انکولوژیک سرکوب‌کننده ی سیستم ایمنی - عامل انکولوژیک سرکوب‌کننده ی مغز استخوان تداخلات رده X (پرهیز): ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، کلادریبین، دیپیرون، ناتالیزومب، پیمکرولیموس، تاکرولیموس (موضعی)، اوپاداسیتینیب، واکسن‌ (زنده) کاهش اثرات داروها توسط ملفالان: ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، تست پوستی کوکسیدیوئید ایمیت، لنوگراستیم، لیپگفیلگراستیم، نیولومب، پیدوتیمود، سیپولوسل-تی، واکسن آبله و آبله میمونی (زنده)، ترتوموتید، واکسن‌ (زنده) و واکسن (غیرفعال) کاهش اثرات ملفالان توسط داروها: اکیناسه افزایش اثرات داروها توسط ملفالان: باریسیتینب، کارموستین، کلوزاپین، سیکلوسپورین (سیستمیک)، دیفریپرون، فینگولیمود، لفلونامید، ناتالیزومب، اوزانیمود، سیپونیمود، توفاسیتینیب، اوپاداسیتینیب، واکسن‌ (زنده) افزایش اثرات ملفالان توسط داروها: کلرامفنیکل (چشمی)، کلادریبین، دنوزومب، دیپیرون، اینبلیزومب، مزالامین، نالیدیکسیک اسید، اوکرلیزومب، پالیفرمین، پیمکرولیموس، پرومازین، رفلومیلاست، تاکرولیموس (موضعی)، تراستوزومب تداخل با غذا: مصرف همراه با غذا در جذب خوراکی دارو اختلال ایجاد می‌کند. راهکار: دارو با معده خالی مصرف شود.

هشدار ها ملفالان

* 1- پیش از شروع درمان، تست بارداری در زنان متاهلی که در سنین باروری می باشند، الزامی است و به بیمار گوشزد شود که در طول دوره درمان، استفاده از یک روش مناسب جلوگیری از بارداری ضروری می باشد. 2- عملکرد کلیوی (مانند کراتینین و BUN) بیمار در ابتدای درمان ارزیابی شود. 3- شمارش افتراقی سلول های خونی (CBC with diff) و سطح پلاکت پیش از هر دوره درمان و سپس به صورت دوره ای ارزیابی شود. 4- عملکرد کبدی، سطح الکترولیت ها و اوریک اسید سرم بیمار پایش شود. 5- بیمار از لحاظ بروز واکنش های ازدیاد حساسیت، سمیت ریوی (تنگی نفس، خس خس سینه، سرفه) و سمیت گوارشی (تهوع، استفراغ، اسهال، موکوزیت) پایش گردد. 6- برای جلوگیری از نشت دارو به بافت، محل انفوزیون به دقت پایش شود. 7- لازم است که دیگر داروهای مصرفی بیمار بررسی شود تا در صورت نیاز، تنظیم دوز صورت گیرد یا از درمان جایگزین استفاده شود.

توصیه های دارویی ملفالان

1- مقدار مصرف این دارو باید بر اساس نیاز های فردی هر بیمار و مبتنی بر پاسخ های بالینی و میزان کاهش فعالیت مغز استخوان، به خصوص به علت جذب غیر قابل اطمینان ملفالان، تنظیم شود. 2- آشامیدن آب کافی و گاهی تجویز آلوپورینول به منظور جلوگیری از نفروپاتی در بیماران مبتلا به لوسمی و لنفوم توصیه می شود. همچنین ممکن است قلیایی کردن ادرار نیز لازم شود. 3- توصیه می شود که در صورت بروز لکوپنی، کاهش گلبول های سفید یا پلاکت ه خون درمان با ملفالان قطع شود. هنگامی که نتایج معاینات بالینی و آزمایشگاهی رضایت بخش گردید می توان درمان را ادامه داد.