نتیل مایسین سولفات

موارد مصرف نتیل مایسین سولفات

نتیل مایسین یک آنتی بیوتیک آمینوگلیکوزیدی نیمه سنتتیک است با فعالیت و کاربردهای مشابه با جنتامایسین و در درمان عفونت های باکتریایی مقاوم به جنتامایسین و توبرامایسین می توان از آن به عنوان جایگزینی برای آمیکاسین استفاده کرد و در صورت تجویز این دارو با پنی سیلین ها و با سفالوسپورین ها باید محل های تزریق جدا باشند. نتیل مایسین به صورت سولفات داده می شود اما دوزهای تجویزی بر اساس مقادیر پایه معادل بیان می شوند. 5/1 گرم از فرم سولفات دارو تقریباً معادل با یک گرم Netilmicin می باشد. معمولاً به صورت داخل عضلانی و در دوزهای 4 تا 6 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت روزانه و دریک دوز منفرد تجویز می شود و یا می توان آن را در دوزهای تقسیم شده و هر 8 یا 12 ساعت تجویز نمود. جهت کنترل عفونت های تهدیدکننده حیات دوزهایی تا حد 5/7 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت روزانه در دوزهای تقسیم شده و هر 8 ساعت برای دوره ای کوتاه تجویز می شوند. در درمان عفونت های راه ادراری یک دوز منفرد 150 میلی گرمی به مدت 5 روز داده می شود. در مورد عفونت های عارضه دار راه ادراری دوز تا 3 تا 4 میلی گرم بر کیلوگرم در روز در دوزهای تقسیم شده هر 12 ساعت تجویز می شود. در مورد گوناره آ یک دوز منفرد mg 300 تجویز می گردد. دوزهای مشابهی به صورت تزریق داخل وریدی آهسته طی 3 تا 5 دقیقه و یا انفوزیون داخل وریدی طی 5/0 تا 2 ساعت در 50 تا 200میلی لیتر محلول انفوزیون داده می شود که درمورد کودکان ترجیحاً مایع کمتری باید داده شود. طول درمان با این دارو معمولاً 7 تا 14 روز است و از تداوم ایجاد اوج غلظت پلاسمایی بالاتر از 16 میکروگرم در میلی لیتر باید اجتناب شود. دوزهای توصیه شده در مورد کودکان و نوزادان تا حدی تغییر می کند. یک رژیم درمانی 5/7 تا 9 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت روزانه در نوزادان بالاتر از یک هفته است و 6 تا 5/7 میلی گرم بر کیلوگرم در کودکان بزرگتر که هر دو مورد در دوزهای تقسیم شده 8 ساعتی داده می شوند. در مورد نوزادان نارس و کمتر از یک هفته دوز 6 میلی گرم بر کیلو در دوزهای تقسیم شده 12 ساعتی تجویز می شود. یک رژیم درمانی جایگزین تجویز 4 تا 5/6 میلی گرم بر کیلو به صورت روزانه در نوزادان کمتر از 6 هفته است که در دوزهای تقسیم شده 12 ساعتی داده می شود و تجویز 5/5 تا 8 میلی گرم بر کیلوگرم در دوزهای تقسیم شده 8 یا 12 ساعتی در نوزادان بزرگتر و کودکان نیز صورت می گیرد. تنظیم دوز تجویزی در تمامی بیماران با توجه به غلظت های پلاسمایی نتیل مایسین لازم است و این موضوع به ویژه در مواردی که سن، اختلالات کلیوی و درمان طولانی مدت می توانند مسبب مسمومیت شوند، حائز اهمیت است.

فارماکوکینتیک نتیل مایسین سولفات

همانند سولفات جنتامایسین. متعاقب تزریق داخل عضلانی اوج غلظت پلاسمایی طی 5/0 تا 1 ساعت حاصل می شود و متعاقب دوزهای mg/kg 2 غلظت های حدود 7 میکروگرم در میلی لیتر حاصل می شود و غلظت های مشابهی متعاقب انفوزیون داخل وریدی طی یک ساعت حاصل می شود. اوج غلظت پلاسمایی متعاقب تزریق سریع داخل وریدی می تواند 2 یا 3 برابر بیشتر از اوج غلظت پلاسمایی متعاقب انفوزیون باشد. یک دوز روزانه استاندارد می تواند اوج غلظت پلاسمایی 20 تا 30 میکروگرم در میلی لیتر را به صورت گذرا ایجاد کند. در مطالعات تجویز چند دوز دارو، این دارو هر 12 ساعت تجویز می شود که باعث ایجاد غلظت های پایدار در روز دوم می شود که کمتر از 20درصد بالاتر از غلظت های حاصل از روز اول هستند. نیمه عمر این دارو به طور معمول 2 تا 5/2 ساعت می باشد و در طی 24 ساعت حدود 80درصد آن از طریق ادرار دفع می شود.

عوارض جانبی نتیل مایسین سولفات

همانند سولفات جنتامایسین. بعضی مطالعات پیشنهاد می کنند که این دارو در مقایسه با جنتامایسین یا توبرامایسین نفروتوکسیسیتی و اتوتوکسیسیتی کمتری دارد اگرچه دیگران تفاوت قابل ملاحظه ای را در سمیت آن ها پیدا نکرده اند باید از ایجاد تداوم اوج غلظت پلاسمایی بالاتر از 16 میکروگرم در میلی لیتر جلوگیری شود و پیشنهاد می شود که این اوج نباید از 12 میکروگرم در میلی لیتر فراتر رود.

تداخلات دارویی نتیل مایسین سولفات

همانند سولفات جنتامایسین.