سیبوترامین

موارد مصرف سیبوترامین

سیبوترامین که از لحاظ ساختاری با آمفتامین مرتبط است یک مهارکننده برداشت سروتونین و نورآدرنالین است که هم چنین برداشت دوپامین را نیز در حد کمتر مهار می کند. این دارو در درمان چاقی کاربرد دارد. هم چنین در بیماران مبتلا به اضافه وزن (BMI بیشتر یا مساوی با 27کیلوگرم برمترمکعب) که دارای ریسک فاکتورهای دیگر مثل فشارخون بالا، دیابت شیرین و هایپرلیپیدمی نیز هستند، مصرف می شود.

فارماکوکینتیک سیبوترامین

این دارو به سهولت از مسیر گوارشی جذب می شود و اوج غلظت پلاسمایی داروی مادر طی 2/1 ساعت و در مورد متابولیت ها طی 3 تا 4 ساعت حاصل می شوند. تحت مسیر اول متابولیسم کبدی به صورت وسیع قرار می گیرد که عمدتاً توسط سیتوکروم p-450 و ایزوآنزیم CYP3A4 تنظیم می شود. در اثر دمتیلاسیون مونو و di-desmethylsibutramine (که هر دو از نظر فارماکولوژیک فعال هستند) تولید می شوند و متعاقب هیدروکسیلاسیون و کنژوگاسیون به متابولیت های غیر فعال تبدیل می شوند. میزان اتصال به پروتئین پلاسما حدود 97% است. نیمه عمر حذف پلاسمایی آن 14 تا 16 ساعت می باشد که حذف عمده آن از طریق ادرار و به شکل متابولیت های غیر فعال صورت می گیرد و بخشی از آن نیز از طریق مدفوع خارج می گردد.

عوارض جانبی سیبوترامین

عوارض جانبی شایع عبارتند از: خشکی دهان، سردرد، بی خوابی و یبوست. هم چنین اسهال، درد کمر، افزایش اشتها، سبکی سر، علائم شبه آنفولانزا و رنینیت رخ می دهند. عوارض جانبی با شیوع کمتر عبارتند از: سوء هاضمه، حالت تهوع، دیس منوره، افزایش تعریق و تشنگی، ادم، پاراستزی، راش های پوستی، طپش قلب، اتساع عروق، اضطراب، عصبی شدن، خواب آلودگی و افسردگی. ندرتاً خونریزی های غیر طبیعی مثل پورپورای Henoch Schonlein و ترومبوسیتوپنی، نفریت بینابینی حاد، گلومرولونفریت، صرع و تاری دید گزارش می شود. این دارو می تواند جریان بزاق را کاهش دهد و بنابراین پوسیدگی دندانی و نیز بیماریهای لثه و دیگر اختلالات دهانی را افزایش دهد. هم چنین می تواند میدریاز ایجاد کند. افزایش برگشت پذیر در آنزیم های کبدی گزارش شده است.

تداخلات دارویی سیبوترامین

سیبوترامین را نباید همراه و یا در طی 2 هفته بعد از توقف مصرف MAOI تجویز نمود و حداقل می بایست 2 هفته بین قطع تجویز سیبوترامین و شروع درمان با یک MAOI فاصله وجود داشته باشد.درصورت مصرف سیبوترامین همراه با دیگر داروهای سروتونرژیک مثل SSRI ها، سوماتریپتان،لیتیم،پتیدین،فنتانیل،دکسترومتورفان وپنتازوسین و خطر ایجاد سندرم سروتونین وجود دارد. در هنگام تجویز سیبوترامین همراه با دیگر داروهای افزایش دهنده سرعت ضربان قلب و یا فشار خون مثل افدرین ، فنیل پروپانول آمین وپزودوافدرین باید احتیاط کرد. نباید همراه با دیگر داروهای ضد اشتها مرکزی مصرف شود. از مصرف الکل باید اجتناب شود. مهارکننده های سیتوکروم P-450 و ایزوآنزیم CYP3A4 مثل کتوکونازول و اریترومایسین می توانند غلظت های پلاسمایی این دارو را افزایش دهند و برعکس تحریک کننده این ایزوآنزیم مثل ریفامپیسین، فنی توئین، کاربامازپین و فنوباربیتال می تواند غلظت های پلاسمایی sibutramine را کاهش دهند.