کلرپروپامید

موارد مصرف کلرپروپامید

كلرپروپاميد براي درمان ديابت مليتوس و ديابت بي مزه هيپوفيزي نسبي ( به عنوان درمان خط دوم) به كارمي رود.

مکانیسم اثر کلرپروپامید

سولفونيل اوره ها با تحريك مستقيم ترشح انسولين از سلول هاي بتاي لوزالمعده، گلوكز خون را كاهش مي دهند. در طولاني مدت اين دارو ها حساسيت به انسولين را در بافتهاي محيطي مانند كبد، عضله، چربي و سلولهاي ديگر مانند مونوسيت ها و اريتروسيت ها افزايش مي دهند كه نتيجه آن كاهش گليكوژنوليز و گلوكونئوژنز دركبد است. كلرپروپاميد اثر مقادير جزئي هورمون آنتي ديورتيك را در بيماران مبتلا به ديابت بي مزه هيپوفيزي تقويت مي كند.

فارماکوکینتیک کلرپروپامید

جذب دارو از دستگاه گوارش كامل و سريع است، ولي غذا آن را به تأخير مي اندازد. نيمه عمر آن 36 ساعت است. متابوليسم كبدي دارو ناقص بوده و 20 درصد دارو به صورت تغيير نيافته دفع مي شود. متابوليت هاي دارو از راه ادرار دفع مي شوند.

منع مصرف کلرپروپامید

اين دارو در موارد زير نبايد مصرف شود: اسيدوز، سوختگي شديد، اغماي ديابتيك، كتواسيدوز ديابتيك، اغماي غير كتونيك، كتواسيدوز ديابتيك، اغماي غير كتونيك هيپراسمولار، شرايطي كه باعث تغيرات زياد قند خون مي شوند، شرايطي كه نياز به انسولين را به سرعت تغيير مي دهند، شرايط ايجاد كننده كاهش قند خون، بيماريهاي كبدي و كليوي، پورفيري و نارسائي احتقاني قلب.

عوارض جانبی کلرپروپامید

به دنبال مصرف دارو ترومبوسيتوپني، آنمي آپلاستيك، آگرانولوسيتوز، اختلالات گوارشي، سردرد، افزايش قند خون، كاهش قند خون، واكنشهاي حساسيتي ديده شده است. كلرپروپاميد موجب افزايش اثر هورمون آنتي ديوريك شده و به ندرت موجب كاهش سديم مي شود.

تداخلات دارویی کلرپروپامید

در صورت مصرف همزمان با ضدانعقادهاي خوراكي مقدار مصرف دو دارو بايد تنظيم شود. در هنگام مصرف همزمان با آسپارژيناز، كورتيكواستروئيدها، مدرهاي تيازيدي و ليتيم به دليل فعاليت ذاتي اين تركيبات در بالا بردن قند خون تنظيم مقدار مصرف دارو لازم است. مصرف همزمان كلرپروپاميد ، با تيازيدها خطر هيپوناترمي را خصوصاً در بيماران مسن افزايش مي دهد. در صورت مصرف همزمان داروهايي مانند گوانتيدين، مهاركننده هاي منوآمين اكسيداز، كينين، كينيدين و مقادير زياد ساليسيلاتها، كلرامفنيكل و مهاركننده هاي بتاآدرنرژيك مقدار مصرف مورد نياز كلرپروپاميد تغيير مي يابد.

هشدار ها کلرپروپامید

1. در شرايطي مانند انفاركتوس ميوكارد، اغماء عفونت، تروما، در جراحي و دوران بارداري بايد به طور موقت، انسولين جايگزين سولفونيل اوره ها شود. 2. در شرايط افزايش قند خون(مانند تغييرات هورمون هاي جنسي در زنان، تب بالا، عفونت پركاري آدرنال و استرسهاي رواني) ممكن است افزايش مقدار مصرف دارو با تغيير آن به انسولين مورد نياز باشد. 3. در پركاري تيروئيد، منترل قند خون مشكل تر بوده و ممكن است نياز به افزايش مقدار مصرف دارو باشد. 4. مصرف دارو در افراد مسن، به دليل نيمه عمر طولاني توصيه نمي شود.

توصیه های دارویی کلرپروپامید

1. آلرژي به سولفنيل اوره ها، سولفوناميدها و تيازيدها را بايد مورد توجه قرارداد. 2. با تغيير رژيم غذايي فعاليت بدني و بيماري، ميزان قند خون و برنامه درماني تغيير مي كند. 3. دارو به همراه صبحانه مصرف شود.