سفرادین

موارد مصرف سفرادین

سفرادین یک داروی ضد باکتری از نسل اول سفالوسپورین ها است که به صورت خوراکی مشابه با سفالکسین تجویز می شود و هم چنین مانند سفازولین به طریق غیر خوراکی نیز مصرف می شود و در درمان عفونت ها و پروفیلاکسی عفونت ها طی اعمال جراحی نقش دارد. این دارو به صورت خوراکی در دوزهای 1 تا 2 گرم در روز در 2 تا 4 دوز تقسیم شده در بالغین تجویز می شود و از این طریق تا 4 گرم در روز را می توان تجویز نمود. در عفونت های شدید باید به صورت غیر خوراکی داده شود و آن هم از طریق تزریق داخل عضلانی عمیق و یا انفوزیون آهسته داخل وریدی طی 3 تا 5 دقیقه و یا انفوزیون دوزهای 2 تا 4 گرم در روز در 4 دوز تقسیم شده تا حداکثر 8 گرم در روز را می توان به طریق غیر خوراکی تجویز نمود. در کودکان دوز معمول روزانه 25 تا 50 میلی گرم بر حسب گیلوگرم به صورت خوراکی در 2 تا 4 دوز تقسیم شده می باشد اگرچه در مورد اوتیت مدیا دوزهای 75 تا 100 میلی گرم بر کیلوگرم در روز را می توان تجویز نمود. از راه تزریق می توان دوزهای 50 تا 100 میلی گرم بر کیلوگرم را روزانه در 4 دوز تقسیم شده و تا حد 300 میلی گرم بر کیلوگرم در روز در عفونت های شدید، تجویز نمود. جهت پروفیلاکسی جراحی، 1 تا 2 گرم به طریق تزریق داخل عضلانی یا داخل وریدی قبل از عمل جراحی تجویز می شود و متعاقب آن دوزهای خوراکی یا غیر خوراکی متناسب داده می شود.

مکانیسم اثر سفرادین

مانند سایر آنتی بیوتیک های این دسته مانع از تشکیل دیواره سلولی در باکتری می شود. دیواره سلولی در باکتری باعث حفاظت سلول در مقابل عوامل محیطی می گردد و در صورتی که این دیواره بصورت کامل تشکیل نشود سلول باکتری در محیط آبکی با جذب آب می ترکد. سفرادین در مرحله آخر تشکیل پپتیدوگلیکان جایگزین عوامل تشکیل دهنده پپتیدوگلیکان می شود و باعث تشکیل دیوار سلولی ناقص می گردد

فارماکوکینتیک سفرادین

سفرادین به سرعت و تقریباً به طور کامل از مسیر گوارشی متعاقب تجویز خوراکی جذب می شود. دوزهای 25/0، 5/0 و یک گرمی به صورت خوراکی داده می شوند که به ترتیب در طی یک ساعت اوج غلظت های پلاسمایی 9، 17و 24 میکروگرم در میلی لیتر را ایجاد می کنند که مشابه با غلظت های حاصل از سفالکسین می باشند. در حضور غذا جذب دچار تأخیر می شود اگرچه مقدار کل جذب شده زیاد تغییر نمی کند. متعاقب تزریق داخل عضلانی طی 1 تا 2 ساعت بعد از تجویز دوزهای 5/0 و یک گرمی به ترتیب اوج غلظت های پلاسما اتصال دارد. نیمه عمر پلاسمایی آن حدود یک ساعت گزارش شده است که در اختلالات کلیوی طولانی تر می شود. سفرادین توزیع وسیعی در بافت ها و مایعات بدن دارد ولی با مقادیر قابل توجه در مایع مغزی نخاعی وارد نمی شود. غلظت های درمانی آن در صفرا یافت می شوند. از جفت عبور می کند و وارد گردش خون جنین می شود و در مقادیر کم در شیر مادر نیز یافت می شود. به صورت تغییر نکرده از طریق فیلتراسیون گلومرولی و ترشح توبولار در ادرار دفع می گردد و بیش از 90درصد دوز خوراکی و یا 60 تا 80 درصد دوز داخل عضلانی طی 6 ساعت دفع می شود. اوج غلظت ادراری آن حدود 3 میلی گرم در میلی لیتراست که بعد از یک دوز 500 میلی گرمی خوراکی حاصل می شود. پروبنسید دفع دارو را به تأخیر می اندازد. سفرادین از طریق همودیالیز و دیالیز صفاقی برداشت می شود.

منع مصرف سفرادین

حساسیت شدید به پنی سیلین ها و سایر سفالوسپورین ها

عوارض جانبی سفرادین

همانند سفازولین تزریقات داخل عضلانی سفرادین می توانند دردناک باشند و متعاقب تجویز داخل وریدی ترومبوفلبیت رخ می دهد. اسهال و دل پیچه از عوارض معمول سفرادین خوراکی است. عوارض حساسیت شدید که ممکن است با علائم نفس تنگی٬ تورم گلو و قرمز و خارش سراسری بدن بروز کند باید جدی گرفته شود. علائم حساسیت شدید به ندرت اتفاق می افتد

تداخلات دارویی سفرادین

در صورت مصرف همزمان سفالوسپورین ها با آمینوگلیکوزیدها یا وانکومایسین احتمال بروز مسمومیت کلیوی افزایش می یابد . اثر ضد انعقادی وارفارین در صورت مصرف همزمان با این دارو ممکن است افزایش یابد.

هشدار ها سفرادین

الف در صورت فراموش کردن یک نوبت مصرف دارو، به محض به یاد آوردن دارو را باید مصرف کرد. ولی اگر تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده باشد، از مصرف نوبت فراموش شده باید خودداری شود و مقدار مصرف بعدی نیز دو برابر نگردد. ب- در صورت بروز اسهال شدید، قبل از مصرف هر گونه داروی ضد اسهال، باید با پزشک مشورت شود.