کلودرونیک اسید

موارد مصرف کلودرونیک اسید

کلودرونات یک بیس فسفونات با خصوصیات عمومی دیگر بیس فسفونات ها می باشد اما به نظر می رسد تأثیری کمتر بر مینرالیزاسیون استخوان ها نسبت به دوزهای اتیدرونات دارد. از دی سدیم کلودرونات به عنوان داروی کمکی در درمان هیپرکلسمی شدید مخصوصاً هنگامی که با بدخیمی همراه باشد، استفاده می شود. هم چنین از آن در درمان متاستازهای استخوانی استئولیتیک استفاده می شود. به طریق انفوزیون آهسته وریدی و یا خوراکی به صورت دوز منفرد یا 2 دوز تقسیم شده تجویز می شود و مصرف غذا باید حداقل به مدت یک ساعت قبل و بعد از دوز خوراکی ممنوع باشد و دوزهای تجویزی بر حسب دی سدیم کلودرونات بدون آب بیان می شود. 9/124 میلی گرم تتراهیدرات دی سدیم کلودرانات تقریباً معادل 100 میلی گرم ماده بدون آب است. دی سدیم کلودرانات در کپسول های 400 میلی گرمی و قرص های استاندارد 800 میلی گرمی موجود می باشد. هم چنین قرص های دی سدیم کلودرانات 520 میلی گرمی در بعضی کشورها موجود می باشند که زیست دستیابی بیشتری نسبت به کپسول ها و قرص های استاندارد دارند. یک چنین قرصی از دی سدیم کلودرانات 520 میلی گرمی تقریباً معادل دو کپسول 400 میلی گرمی یا یک قرص استاندارد 800 میلی گرمی می باشد. در موارد ضایعات استئولیتیک، هیپرکلسمی و دردهای استخوانی مرتبط با متاستازهای اسکلتی در بیماران مبتلا به سرطان سینه یا مالتیپل میلوم، دی سدیم کلودرانات خوراکی به میزان 6/1 گرم در روز به صورت کپسولی یا قرص های استاندارد تجویز می شوند و در صورت لزوم تا حداکثر 2/3 گرم در روز تجویزمی شوند و در موارد تجویز قرص هایی با زیست دستیابی بالا میتوان در صورت لزوم دوز 04/1 گرم روزانه را تا حداکثر 08/2 گرم روزانه افزایش داد.

فارماکوکینتیک کلودرونیک اسید

دی سدیم کلودرونات جذب گوارشی ضعیفی دارد که با صرف غذا مخصوصاً فراورده های غذایی حاوی کلسیم یا دیگر کاتیون های چند ظرفیتی کاهش می یابد و زیست دستیابی آن تنها 1 تا 4% می باشد. بعد از جذب گوارشی یا تجویز وریدی به سرعت از خون پاکسازی می شود آن هم با نیمه عمر پلاسمایی 2 ساعت اما تمایل بالایی نسبت به استخوان دارد. بیش از 70% از دوز وریدی به صورت تغییر نکرده از طریق ادرار دفع می شود (در طی 24 ساعت) و باقیمانده در بافت استخوانی سکستر(sequester) می شود. دی سدیم کلودرونات متابولیزه نمی گردد.

عوارض جانبی کلودرونیک اسید

همانند آنچه در مورد بیس فسفونات ها به طور کلی گفته شد علایم گوارشی بعد از تجویز خوراکی مشاهده می شود که در صورت تقسیم دوزها به جای یک دوز منفرد می توان آنها را کاهش داد. افزایش برگشت پذیر در مقادیر آنزیم های کبدی و لوکوپنی متوسط در تعداد کمی از بیماران مشاهده شده است. مانیتور کردن عملکرد کبدی و کلیوی و شمارش گلبولهای سفید توصیه می شود. د سدیم کلودرونات حتی در بیمارانی بدون سابقه آسم باعث تحریک بروتکواسپاسم شده است. پروتینوری گذرا و موقت ناگهانی بعد از انفوزیون داخل وریدی گزارش شده است.

تداخلات دارویی کلودرونیک اسید

همانند آنچه در مورد بیس فسفونات ها توضیح داده شد.