امتین

موارد مصرف امتین

امتین دارای فعالیت کشندگی آمیب به ویژه در دیواره روده و در کبد می باشد که به صورت تزریق عمیق زیر پوستی یا داخل عضلانی در درمان آمیبوزیس شدید مهاجم مثل آمیبوزیس کبدی در بیمارانی که به مترونیدازول پاسخ نداده اند تجویز می گردد. قبلاً این دارو به صورت خوراکی همراه با یدید بیسموت داده می شد. این دارو هم چنین در فرآوردهای ترکیبی جهت تسکین علائم سرفه مصرف دارد.

فارماکوکینتیک امتین

متعاقب تزریق، دارو در کبد و تا حدی در کلیه و ریه و طحال تغلیظ می شود. دفع آن آهسته است و تا 40 الی 60 روز بعد از قطع درمان ممکن است در ادرار قابل ردیابی باشد.

عوارض جانبی امتین

درد، حساسیت، سفتی و ضعف عضلانی در محل تزریق به صورت شایع مشاهده می شود و ممکن است نکروز آبسه نیز ایجاد شوند. بعد از تزریق، اسهال و حالت تهوع و استفراغ و گاهاً سرگیجه و سر درد شایع هستند. ممکن است ضعف عضلانی عمومی و ندرتاً اختلالات حسی نیز ایجاد شوند. ایجاد ضایعات پوستی نیز گزارش شده است. آثار قلبی عروقی آن جدی تر می باشند و شامل درد پره کوردیال، تنگی نفس، تاکی کاردی و افت فشار خون می باشد. در بسیاری از بیماران تغییرات ECG مثل موج T معکوس یا صاف و فاصله QT طولانی رخ می دهند. امتین در بدن تجمع می یابد و دوزهای زیاد یا مصرف طولانی مدت آن باعث آسیب قلب، مسیر گوارشی، کلیه و کبد و عضلات اسکلتی می شود. پیشگیری: این دارو در بیماری های قلبی، کلیوی و نوروماسکولار ممنوع است. مصرف آن باید در حین حاملگی قطع شود و نباید آن را در مورد کودکان تجویز نمود مگر در مورد اسهال خونی آمیبی که به دیگر داروها جواب نداده باشد. تجویز آن در افراد مسن و ناتوان باید با احتیاط زیاد صورت گیرد. بیماران تحت درمان باید تحت نظارت دقیق قرار بگیرند و مانیتور کردن ECG حین درمان توصیه می گردد.