متنامین

موارد مصرف متنامین

متنامین معمولاً به صورت ماندلات یا هیپورات در پروفیلاکسی و درمان عفونت های تحتانی راه ادراری که مزمن یا برگشتی و بی عارضه هستند و هم چنین در باکتری اوری بی علامت کاربرد دارد. به علت عدم مشاهده مقاومت به دارو مصرف طولانی مدت دارو مناسب به نظر می رسد. در عفونت های فوقانی مسیر ادراری نباید از این دارو و نمک هایش استفاده کرد چرا که قبل از اعمال اثر به سرعت حذف می شوند و هم چنین در عفونت های حاد ادراری نیز نباید تجویز شوند. تنها در ادرار اسیدی فعال است و فرمالدئید آزاد می کند.. پروتئوس و بعضی از گونه های سودوموناس با تولید آمونیوم مانع از اسیدی شدن ادرار می شوند. دوز معمول بالغین از متنامین یا متنامین ماندلات یک گرم به صورت خوراکی و 4 بار در روز می باشد و در کودکان زیر 6 سال دوز 18 میلی گرم بر کیلوگرم ، 4 بار در روز توصیه می شود و در کودکان 6 تا 12 سال دوز پیشنهادی 500 میلی گرم، 4 بار در روز می باشد. متنامین هیپورات با دوز معمول یک گرم 2 بار در روز و یا 500 میلی گرم در کودکان 6 تا 12 سال تجویز می شود.

فارماکوکینتیک متنامین

متنامین از مسیر گوارشی به سهولت جذب می شود و به طور وسیع در بدن توزیع می گردد. تحت شرایط اسیدی به کندی به فرمالدهید و آمونیوم هیدرولیز می گردد. حدود 10 تا 30 % یک دوز تجویزی در معده تبدیل می شود مگر این که به صورت فرآورده انتریک تجویز شود. در PH فیزیولوژیک هیچ هیدرولیزی در مورد این دارو رخ نمی دهد و در بدن غیر فعال باقی می ماند. نیمه عمر آن حدود 4 ساعت گزارش شده است.متنامین به سهولت و تقریباً به طور کامل در ادرار حذف می شود و باعث ایجاد غلظت های اسیدی باکتریسیدال (کشنده باکتری) (ترجیحاً PH کمتر از 5/5) می شود. در مصرف فرآورده با پوشش انتریک جذب و بنابراین دفع دارو با تأخیر مواجه می شود. متنامین از جفت عبور می کند و مقادیر کمی از آن در شیر مادر توزیع می شود.

عوارض جانبی متنامین

* دوزهای بالا (بیش از حد توصیه شده) موجب تحریک مثانه، تکرر ادرار، ادرار دردناک، وجود آلبومین در ادرار و وجود خون در ادرار می شود. عوارض نادر (%4>): پوستی: خارش، راش پوستی گوارشی: سوء هاضمه، تهوع، استفراغ

تداخلات دارویی متنامین

* مشخصات کلی تداخلات: - ترکیبات حساس به pH ادرار تداخلات رده X (پرهیز): ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، واکسن وبا، سولفاسالازین، آنتی‌بیوتیک‌های سولفونامید کاهش اثرات داروها توسط متنامین: آگونیست های گیرنده آلفا/ بتا (با اثر غیرمستقیم)، آمانتادین، آمفتامین‌ها، ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، واکسن ب.ث.ژ (ایمنی‌زا)، واکسن وبا، لاکتوباسیلوس و استریول، مکامیلامین، سدیم پیکوسولفات، واکسن حصبه کاهش اثرات متنامین توسط داروها: آنتی‌اسیدها، مهارکننده‌های کربنیک انهیدراز، دیورتیک های تیازیدی و شبه تیازیدی افزایش اثرات داروها توسط متنامین: کلرپروپامید، سولفاسالازین، آنتی‌بیوتیک‌های سولفونامید افزایش اثرات متنامین توسط داروها: تداخل قابل‌توجهی مشخص نشده است. تداخل با غذا: غذاها و رژیم‌های غذایی که ادرار را قلیایی می‌کنند (pH >5.5) اثر درمانی متنامین را کاهش می‌دهند.