تری متوپریم

موارد مصرف تری متوپریم

این دارو د ردرمان عفونت های مجاری ادراری و برونشیت حاد و مزمن مصرف می شود.

مکانیسم اثر تری متوپریم

تری متوپریم یک مهار کننده آنزیم دی هیدروفولات ردوکتاز است و از این طریق مانع بیوسنتز برخی از آمینواسیدها و نوکلئوتیدهای ضروری برای باکتری و در نتیجه توقف رشد باکتری می شود.

فارماکوکینتیک تری متوپریم

تری متوپریم به سرعت و تقریباً به طور کامل از راه مجاری گوارشی جذب می شود. غلظت سرمی دارو 4-1 ساعت پس از مصرف خوراکی به اوج خود می رسد. این دارو به طور وسیع در بدن انتشار می یابد. نیمه عمر آن 11-8 ساعت است که در کودکان کوتاه تر و در صورت عیب کار کلیه طولانی تر خواهد شد. دفع این دارو عمدتاً کلیوی است.

منع مصرف تری متوپریم

در صورت ابتلای بیمار به نارسایی شدید کلیه، دارای سابقه حساسیت به این دارو و دیسکرازی خونی این دارو نباید مصرف شود.

عوارض جانبی تری متوپریم

اختلالات گوارشی ( تهوع واستفراغ ) ، بثورات جلدی، خارش، افزایش پتاسیم خون، کاهش هماتوپوئز، واکنش های حساسیت به نور، واکنش های حساسیت مفرط ( آنژیوادم و آنافیلاکسی ) و مننژیت آسپتیک گزارش شده اند.

تداخلات دارویی تری متوپریم

این دارو غلظت سرمی برخی از دارو مانند دیگوکسین ، فنی توئین و پروکاوین آمید را افزایش می دهد. مصرف همزمان تری متوپریم ( یا کوتریموکسازول ) با داروهای سمی برای کلیه به ویژه سیکلوسپورین خطر بروز مسمومیت کلیه را افزایش می دهد. مصرف همزمان این دارو با متوترکسات و پریمتامین که خود مهار کننده فولات ردوکتاز هستند، خطر بروز کم خونی مگالوبلاست را افزایش می دهد. مصرف همزمان سایر داروهای تضعیف کننده مغز استخوان با این دارو احتمال کاهش بیشتر فعالیت مغز استخوان را افزایش می دهد.

هشدار ها تری متوپریم

1- در صورت بروز واکنش های حساسیت مفرط یا بروز بثورات جلدی مصرف این دارو باید قطع شود. 2- در صورت عیب کار کلیه یا کبد، بیماران مبتلا به کمبود فولات و پورفیری، مصرف این دارو باید با احتیاط فراوان صورت گیرد. 3- در طول درمان با این دارو انجام آزمون های خونی توصیه می شود. 4- در بیماران سالخورده کاهش مقدار مصرف ضروری است.

توصیه های دارویی تری متوپریم

در صورت بروز بثورات جلدی یا سایر علایم واکنش های حساسیت به دارو، مصرف آن باید قطع شود.